طراحی framework یکی از اساسی ترین مراحل ساخت روکشهای سرامیکی میباشد،چون framework اسکلت پروتز محسوب میشود و بطور کلی پرسلن بر روی آن قرار گرفته و support میشود.طراحی frame و ساختار نهایی آن باید بر اساس عملکرد آن در پروتز انجام شود.بنابراین در این مقاله به اصول و اساس عملکرد frame در روکشهای سرامیکی میپردازیم.و نحوه طراحی با موم (wax up) و مراحل دیگر بعدا مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
نشست framework :نشست مناسب frame در ابتدا بر روی die و cast گچی و نهایتا بر روی دندانهای تراش خورده به عوامل متفاوتی بستگی دارد:
- .با توجه به اینکه روکشهای آماده شده پس از اتمام کاربا سمان بر روی دندانهای تراش خورده چسبانده میشوند،بنابراین باید فضایی برای سمان در مرحله نشست frame در نظر گرفت.پس از ditch و آماده سازی dieها برای تعبیه این فضا از spacer های چند میکرونی استفاده میشود.spacer باید از 2mm بالاتر از finishing line استفاده میشود،علت ای موضوع هم این است که در این ناحیه نباید بین frame و دندان تراش خورده هیچ فاصله یا gap ایجاد شود تا از تجمع و ورود میکروارگانیسمها در ناحیه finishing line جلوگیری شود.
- آلیاژ مورد استفاده در frame در نشست دقیق آن موثر است .بطوری که frame با آلیاژهای precious نشست با دقت بالاتری نسبت به آلیاژهای Non precious دارند.
- investment از مراحلی است که میتوان در آن با توجه به تغییرات حجمی گچ، frame و میزان انبساط و انقباظ آن را کنترل کرد.در این مورد باید خصوصیات انحصاری گچ مورد استفاده را مد نظر قرار داد.
- support پرسلن:frame باید به گونه ای طراحی شود که ضخامت پرسلن بر روی آن بیش از 2mm نباشد،چون در غیر این صورت احتمال شکست پرسلن زیاد است.وجود زوایای تیز و شکسته در frame میتواند منجر به شکست پرسلن شود،بنابراین باید همه زوایا کاملا گرد شوند.فرم و شکل frame باید از فرم دندان سرامیکی که بر روی آن ساخته میشود تبعیت کند سعی بر این است کاسپها و فرمهای آناتومیک کلی دندان حتی المقدور بر روی frame طراحی شود.همچنین با طراحی ساختارهای موسوم به battering shoulder و trestle design به support بیشتر پرسلن کمک میشود.این ساختارهای ویژه در مقالهء جداگانه مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
- bonding فلز-پرسلن:ضخامت frame میتواند در bond آن با پرسلن موثر باشد.در مراحل پخت پرسلن تغیییرات دما در frame و پرسلن باید متناسب باشد،ضخامت زیاد باعث دیر سرد شدن فلز و تاثیر آن بر پرسلن و bonding شود.بنابراین باید حتی المقدور frame سبک و نازک طراحی شود.جنس فلز و سطح آن در bonding موثر است،وجود آلودگی ها و اکسیدها در frame باعث کاهش bonding میشود،همچنین میتوان با ایجاد retention فیزیکی ریز با فرز در سطح frame باعث افزایش bonding فلز-پرسلن شد.
- استحکام framework:ضخامت frame نباید بیش از حد نازک باشد، بطوریکه باعث کاهش استحکام frame شود.ضخامت frame در آلیاژهای non precious حداقل باید 0/3mm باشد .محلهای اتصال در frame های جند واحدی باید به اندازه کافی قوی باشد تا در برابر نیروهای اکلوژن مقاومت کند،البته در طراحی محلهای اتصال باید به مسایل بهداشتی و آناتومیک مثل امبراژورها توجه داشت.طراحی ساختارهای ویژه مثل collar ها میتواند باعث افزایش استحکام frame شود،collar هم در مقاله مجزا مورد برسی قرار خواهد گرفت.
No comments:
Post a Comment